안녕! W tym poście chciałam opowiedzieć wam o herbacie japońskiej oraz ceremonii jej parzenia.
W okresie Kamakura japońscy mnisi i badacze podróżowali do Chin, aby poznawać bogatą kulturę dynastii Song. Wśród nich był mnich Eisai, który po powrocie do Japonii w 1191 r. wprowadził rytuał przygotowywania herbaty w proszku i picia jej w czasie medytacji zen. Napisał on „Traktat o piciu herbaty dla zdrowia”, w którym przedstawił właściwości herbaty, korzystne dla zdrowia fizycznego i duchowego. Stało się to początkiem szerokiej uprawy herbaty oraz rozwoju ceremonii jej parzenia i picia.
Ceremonia parzenia herbaty odbywa się zawsze przy ogrodzie. Cały ten proces przebiega według ściśle określonych zasad.
RODZAJE HERBATY:
Tencha
Herbata zacieniana w 90% na 14 do 28 dni. Wykorzystywana głównie do produkcji matcha. W Japonii czasami pija się ją również bez dalszego przetwarzania, a także wykorzystuje w kuchni, do gotowania. To herbata japońska, której liście nie są zwijane. Po lekkim parzeniu gorącą parą wodną są powoli i długo pieczone w specjalnych piecach. Stąd wynika jej nietypowy dla japońskiej herbaty wygląd – zamiast zwiniętych igiełek ma formę połamanych i pokruszonych liści.
Matcha
To właśnie herbata używana podczas słynnej ceremonii parzenia herbaty. Ma formę intensywnie zielonego, delikatnego proszku. Otrzymuje się ją w procesie dalszego przetwarzania tencha – liście rozdrabnia się na pył w specjalnych granitowych, ręcznie robionych żarnach. O staranności, z jaką mieli się herbatę, świadczy to, że młynki te mielą zaledwie 30 gramów herbaty na godzinę. Ze względu na swoją pylistą konsystencję matcha nie nadaje się do zwykłego zaparzania. Pije się ją wyłącznie podczas ceremonii herbacianej. Matcha jest również często używana do produkcji japońskich słodyczy. W sklepach można dostać cukierki czy lody o smaku matcha.
Kukicha
Składa się wyłącznie z gałązek i łodyżek liści oddzielonych od herbacianych liści wszystkich innych typów. Kukicha jest bardzo aromatyczna, ma świeży smak i daje jasnozielony napar.
Shincha
To herbata, która została zebrana w ciągu kilku (od trzech do czterech) początkowych dni pierwszego zbioru. Liście zbiera się w słoneczne dni, żeby lepiej zachowywały swój aromat. Przetwarzane są natychmiast, tego samego dnia, z niezwykłą starannością. Dla wielu hodowców wyprodukowanie dobrej shincha oznacza mistrzostwo w ich fachu. Herbatami shincha są zwykle gyokuro i kabusecha. Charakteryzuje się wyjątkowo świeżym, intensywnym, lekko słodkim smakiem i bardzo subtelną goryczką.
Gyokuro
Herbata zacieniana w 90% na 7 do 21 dni. Obok tencha jest to najwyższa jakościowo herbata japońska. Stosunkowo długi czas spędzany w zacienieniu owocuje specyficznym smakiem umami. Gyokuro to zwykle shincha, a zatem powstaje wyłącznie z pierwszych zbiorów (first flush), z najdelikatniejszych, najmłodszych liści. Ma wyjątkowo wyrafinowany, łagodny smak, z wyraźną nutą umami i słodyczy, oraz piękny, zielony kolor. Nazwa gyokuro oznacza „jadeitowe krople".
Kabusecha
Nazwę kabusecha tłumaczy się jako "lekko zacieniona" – i taka właśnie jest ta herbata. Rośliny przesłania się zaledwie na kilka dni (od jednego do sześciu), a zacienienie jest tylko pięćdziesięcioprocentowe. W kwalifikacji jakości znajduje się między wyrafinowaną gyokuro a codzienną sencha. Liście mają głęboki zielony kolor przypominający gyokuro, ale aromat i smak herbaty kojarzy się raczej z wysokiej jakości sencha – jest świeży i delikatnie orzechowy.
Sencha
Najpopularniejsza z japońskich herbat, dostępna w różnej jakości. Najlepsze z nich mogą przypominać jakością kabusecha lub nawet gyokuro, przeciętne – raczej bancha. Oceniając jakość herbaty, można się kierować ogólną zasadą, że im bardziej ciemnozielone i drobne liście, tym lepszej jakości jest sencha. Charakterystyczny złoty napar uzyskamy właśnie z liści wysokiej jakości. Sencha łączy cierpkość z kwiatowym aromatem i jest bardzo bogata w witaminę C.
Bancha
Prosta, codzienna herbata, podobnie jak sencha niezacieniana. Jest pozyskiwana w okresie późniejszych zbiorów, jej liście są więc większe i grubsze niż te z pierwszego zbioru. Ma wyraźnie cierpki smak. Zawiera bardzo mało kofeiny, może więc być pita tuż przed snem, a także przez dzieci i osoby starsze.
Hojicha
Niezwykła herbata, która powstaje z prażonych liści bancha. Wyglądem przypomina bardziej herbatę czarną niż zieloną, a aromatem – kawę. Jest łagodna dla żołądka i zawiera bardzo mało kofeiny. Daje napar w kolorze starego złota, a smakuje lekko orzechowo.
Genmaicha
Herbatę genmaicha produkuje się ze średniej jakości sencha, którą miesza się z prażonym, czasem zaś także dmuchanym ryżem. Dodatek ryżu nadaje herbacie wyraźnie orzechowy posmak, a sencha zachowuje swój świeży smak. Napar ma delikatnie brązowy kolor.
Tamaryokucha
Kolejna herbata japońska przygotowywana w nietypowy sposób, wzorowany na starej chińskiej metodzie. Zgodnie z tradycją, po pierwszym parzeniu, zamiast zwijać herbatę, podpieka się ją, a następnie suszy gorącym powietrzem, obracając w olbrzymich bębnach. Współcześnie pomija się etap podpiekania herbaty. Ponieważ liście nie są zwijane ani formowane w żaden sposób, nie mają charakterystycznego dla japońskich herbat kształtu igieł. Tamaryokucha jest produkowana głównie w Kyushuu, w prefekturach Saga i Kumamoto oraz w niektórych regionach Shizuoka. Napar ma ciemniejszy kolor, a herbata mocniejszy smak niż przy tradycyjnej, japońskiej metodzie produkcji herbaty.
Herbata zacieniana w 90% na 14 do 28 dni. Wykorzystywana głównie do produkcji matcha. W Japonii czasami pija się ją również bez dalszego przetwarzania, a także wykorzystuje w kuchni, do gotowania. To herbata japońska, której liście nie są zwijane. Po lekkim parzeniu gorącą parą wodną są powoli i długo pieczone w specjalnych piecach. Stąd wynika jej nietypowy dla japońskiej herbaty wygląd – zamiast zwiniętych igiełek ma formę połamanych i pokruszonych liści.
Matcha
To właśnie herbata używana podczas słynnej ceremonii parzenia herbaty. Ma formę intensywnie zielonego, delikatnego proszku. Otrzymuje się ją w procesie dalszego przetwarzania tencha – liście rozdrabnia się na pył w specjalnych granitowych, ręcznie robionych żarnach. O staranności, z jaką mieli się herbatę, świadczy to, że młynki te mielą zaledwie 30 gramów herbaty na godzinę. Ze względu na swoją pylistą konsystencję matcha nie nadaje się do zwykłego zaparzania. Pije się ją wyłącznie podczas ceremonii herbacianej. Matcha jest również często używana do produkcji japońskich słodyczy. W sklepach można dostać cukierki czy lody o smaku matcha.
Kukicha
Składa się wyłącznie z gałązek i łodyżek liści oddzielonych od herbacianych liści wszystkich innych typów. Kukicha jest bardzo aromatyczna, ma świeży smak i daje jasnozielony napar.
Shincha
To herbata, która została zebrana w ciągu kilku (od trzech do czterech) początkowych dni pierwszego zbioru. Liście zbiera się w słoneczne dni, żeby lepiej zachowywały swój aromat. Przetwarzane są natychmiast, tego samego dnia, z niezwykłą starannością. Dla wielu hodowców wyprodukowanie dobrej shincha oznacza mistrzostwo w ich fachu. Herbatami shincha są zwykle gyokuro i kabusecha. Charakteryzuje się wyjątkowo świeżym, intensywnym, lekko słodkim smakiem i bardzo subtelną goryczką.
Gyokuro
Herbata zacieniana w 90% na 7 do 21 dni. Obok tencha jest to najwyższa jakościowo herbata japońska. Stosunkowo długi czas spędzany w zacienieniu owocuje specyficznym smakiem umami. Gyokuro to zwykle shincha, a zatem powstaje wyłącznie z pierwszych zbiorów (first flush), z najdelikatniejszych, najmłodszych liści. Ma wyjątkowo wyrafinowany, łagodny smak, z wyraźną nutą umami i słodyczy, oraz piękny, zielony kolor. Nazwa gyokuro oznacza „jadeitowe krople".
Kabusecha
Nazwę kabusecha tłumaczy się jako "lekko zacieniona" – i taka właśnie jest ta herbata. Rośliny przesłania się zaledwie na kilka dni (od jednego do sześciu), a zacienienie jest tylko pięćdziesięcioprocentowe. W kwalifikacji jakości znajduje się między wyrafinowaną gyokuro a codzienną sencha. Liście mają głęboki zielony kolor przypominający gyokuro, ale aromat i smak herbaty kojarzy się raczej z wysokiej jakości sencha – jest świeży i delikatnie orzechowy.
Sencha
Najpopularniejsza z japońskich herbat, dostępna w różnej jakości. Najlepsze z nich mogą przypominać jakością kabusecha lub nawet gyokuro, przeciętne – raczej bancha. Oceniając jakość herbaty, można się kierować ogólną zasadą, że im bardziej ciemnozielone i drobne liście, tym lepszej jakości jest sencha. Charakterystyczny złoty napar uzyskamy właśnie z liści wysokiej jakości. Sencha łączy cierpkość z kwiatowym aromatem i jest bardzo bogata w witaminę C.
Bancha
Prosta, codzienna herbata, podobnie jak sencha niezacieniana. Jest pozyskiwana w okresie późniejszych zbiorów, jej liście są więc większe i grubsze niż te z pierwszego zbioru. Ma wyraźnie cierpki smak. Zawiera bardzo mało kofeiny, może więc być pita tuż przed snem, a także przez dzieci i osoby starsze.
Hojicha
Niezwykła herbata, która powstaje z prażonych liści bancha. Wyglądem przypomina bardziej herbatę czarną niż zieloną, a aromatem – kawę. Jest łagodna dla żołądka i zawiera bardzo mało kofeiny. Daje napar w kolorze starego złota, a smakuje lekko orzechowo.
Genmaicha
Herbatę genmaicha produkuje się ze średniej jakości sencha, którą miesza się z prażonym, czasem zaś także dmuchanym ryżem. Dodatek ryżu nadaje herbacie wyraźnie orzechowy posmak, a sencha zachowuje swój świeży smak. Napar ma delikatnie brązowy kolor.
Tamaryokucha
Kolejna herbata japońska przygotowywana w nietypowy sposób, wzorowany na starej chińskiej metodzie. Zgodnie z tradycją, po pierwszym parzeniu, zamiast zwijać herbatę, podpieka się ją, a następnie suszy gorącym powietrzem, obracając w olbrzymich bębnach. Współcześnie pomija się etap podpiekania herbaty. Ponieważ liście nie są zwijane ani formowane w żaden sposób, nie mają charakterystycznego dla japońskich herbat kształtu igieł. Tamaryokucha jest produkowana głównie w Kyushuu, w prefekturach Saga i Kumamoto oraz w niektórych regionach Shizuoka. Napar ma ciemniejszy kolor, a herbata mocniejszy smak niż przy tradycyjnej, japońskiej metodzie produkcji herbaty.
Bardzo istotnym elementem w parzeniu herbaty jest krystalicznie czysta woda oraz jej temperatura. Każda herbata ma swój odmienny sposób zaparzania dzięki któremu uwalnia swój aromat i jak najwięcej esencji. Pamiętajmy również o czasie w jakim herbata jest parzona. Zbyt długie parzenie może doprowadzić do zgorzknięcia naparu.
Myślę, że temat herbat japońskich został wyczerpany także do następnego!
감사
당신을보고
작별
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz